شاید گاهی در حوالی همین‌ رویا ها خودم را تصور میکنم ک لباس ابی بلندی پوشیده ام موهایم باز است و صندل های بلورین و راحتی پا کرده ام دستبندی سفید ب دستم است و گیره ای در موهای فر خورده‌ و منظم پشت سرم نیست

روی بام خانه ایستاده‌ام. او می آید. دو دستم را در دستانش میگیرد و ب پرواز در میآید. دامن ابی رنگم در باد ب رقص در میاید.او میرقصد و میچرخد و میچرخاندم. میرقصیم و میخندیم و قلب هایمان غرق در شعف میشود.میخندیم و میچرخیم و از زمین دورتر و دور تر میشویم. به جایی میرسیم حوالی ماه

ماه... ماه.. من را روی لبه ی ماه مینشاند. دستش را رها میکند و اطرافم ب رقص در می اید. میچرخد و میخندم و میخندد . خسته ک شد. مینشیند کنارم

آرام.. بی صدا..از ان بالا آدمیان را نشانم میدهد..دیگر ب ایشان دسترسی ندارم..

آنقدر از آنها دور شده ام ک میدانم تنها راه زنده ماندم اوست.. او ک کفایت میکند مرا و تمام آن سالهایی را که بی او ب هدر داده ام... مینشیند و میگوید و میخندند و میمانم و میماند و دست در دستش .... جدا میشوم از هر ادمی و نیازی و وابستگی... 

میخندیم و باز میرقصیم..

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی...

ای بابا..

به لبخند های نزده قسم..

نه که نتونم، نباید بنویسم

این خانه را مباد مرمت کند کسی..

بابتِ خرابی لینک ها، یه عذر خواهی به طولِ طولِ عمر وبلاگ بدهکارم به گمانم

و البته بابت چیز های زیاد دیگه ای..

اسکار طولانی ترین پست وبلاگ تعلق میگیره به پیشنویس قبلی که دارم در مورد زیبایی های اطرافیانم، که البته شاید اونا نقصانِ ظاهری صداش بزنن حرف میزنم..

شانس آورده بودم که پشتش به نور بود، و من جزئیات صورتش رو نمیدیدم. و با این حال گمانِ چشمانِ اوانو گ من رو به سمت دیگه‌ای نگه میداشت. این حد از ناتوانی برای مواجه شدن با نیمه‌ی غمگینش عذاب آوره..

این رو، غربی ها اسمشو میزارن غرور و تعصب

.

.

.

-› "pride and prejudice"

دل‌تنگ‌یم

 کمی‌ای که کــــــــــــــــــــــــــــــــش میاد...

.

.

← بیو رو میگم

سرّ درجات بالایی که از ارائه عشق و پیروزی های شگرف در امتحان عاشقی در بین شهدای زمان جنگ بود، این است که نگفتند ما عاشقیم. اصلا ادعای عشق نداشتند. گفتند: ما هیچ نیستیم. نه عاشقیم، نه زاهدیم، نه مجاهدیم. اصلا حساب و کتاب نمی کردند.

.

.

.

← حاج اقا انجوی نژاد

مرزِ رابطه ها.. مرزِ رابطه ها.. مرزِ رابطه ها

این اون چیزیه که هرگز تشخیصش ندادم

و خیلی بده.. خیلی خیلی خیلی....

.

.

.

-› خستم حسابی.. زیاد...

گفتم من با شما بحث دینی نمیکنم بحث روانشناسی میکنم. داشتم فکر میکردم که دین علوم روانشناسی رو پوشش میده و این دقیقا یه بحث دینیه اما چیزی ازش نمیگم چون اینجوری ندیدینش و بجز حجاب و نماز و حلال و حرام چیز دیگه ای ازش نمیدونین و این یه عینکِ خیلی قدیمیه با شیشه های چرب که روش گرد نشسته و انگار یسریا با دستمال پارچه ای سعی کردن تمیزش کنن، که حتی اگه میسر میشد شمارش به چشممون نمیخورد.

راحت قبول کرد، راحت تر ازینی که اگه میگفتم این یه توصیه‌ی دینیه. به اسلام اعتماد نداشت. اما این چیزی از حقانیت اسلام کم نمیکنه

اشتباه اونجاس که فکر میکنی خودآگاهت قوی تر از ناخودآگاهته. و نیست. و برای ناخودآگاهت حساب کتاب نداری.

میگفت واژه ها بار و شدت و حالتِ شگرفِ مفاهیم ماورایی رو پوشش نمیدن، پس مفاهیم در قالب واژه ها در سطحی بسیارضعیف تر، به معانی واژه ها تشبیه میشن. و خدا از واژه عشق استفاده میکنه.

.

.

.

-› داشتم بال در میاوردم :)

+ خوبید؟

- فقط همینو میخواید بدونید؟

+ اجازه بدید اینطور وانمود کنم

و بعکس

.

.

.

-› البته ادعایی ندارم